Fırtına ligde tam gaz yoluna devam ediyor. Kora kor mücadele ile savaşarak zirveye de ortak oldular. Başakşehir maçına kadar kadro sıkıntısı yaşamayan fırtına, bu maça önemli eksiklerle başladı. Fakat bu maçta görüldü ki, bugüne kadar eksiklik kadroda değil, ruhlardaymış. Üç kalecinin olmadığı bir maçta,18 yaşında alt yapıdan Kağan MORADOĞLU, sol bekte Faruk Can GENÇ ve sonradan oyuna giren Atakan GÜNDÜZ Trabzonspor’da ne kadar parlak bir gelecek olduğunun en güzel kanıtıydı. Ve bu oyuncular maçın da, skorun da önüne geçtiler. Ne kadar da özlemişiz böyle bir tabloyu…
Çok yaşayın siz çocuklar, beni 50 yıl önceye taşıdınız.
Bu arada Faruk Can için bir parantez açmak istiyorum. Amcası 17 nisan 1997 tarihinde Kocaelispor maçı dönüşünde trafik kazasında hayatını kaybeden beş taraftardan biriydi.
Amcasının ismiyle (Faruk) yaşama merhaba diyen Faruk Can, amcasının hatırasını da yeniden hayalimizde canlandırdı.
Ruhları şad, mekanları cennet olsun.
YENİDEN YAPILANMA
Trabzonspor 1966 yılında kuruldu ve yap boz metoduyla yedi yıl ikinci ligde şampiyonluğa oynadı, ama başaramadı. 1973 yılında tamamen Trabzon orjnli oyuncuları bünyesine katarak 1973-74 sezonunda şampiyon oldu. Bu bir nevi camianın kendi rönesans’ını ilan etmesiydi. Trabzonspor 1970 ve 80’li yıllarda altın çağını yaşadı. Zira formül bulunmuştu, dışarıdan oyuncu almak yerine üreterek yaşamak ve başarılı olmak formülü bulunmuştu.
Daha sonra nedense bu doğru sistem bırakıldı ve yeniden ihtiyaçlar(!) dışarıdan karşılanmaya başlandı. Bugün ise gerekliliğin bu olmadığı yeniden görüldü. Ve genç oyuncular yeniden bizler buradayız diyorlar. Nasıl ki; Yusuf YAZICI, Uğurcan ÇAKIR, Hüseyin TÜRKMEN, Abdülkadir PARMAK ve Abdülkadir ÖMÜR kulübe gelen transfer yasağı ile zorunlu oynatılarak birer değer olmuşsa, bu gün de hastalık, sakatlık ve cezalardan doğan bir imkan yeniden yapılanmanın önünü, bir kez daha açmıştır. Bugün ya şansı kullanacağız, yada dışarıya bağımlı, borç ödemekten bitap düşmüş bir kulüp olarak yarınımız meçhul.! Yolumuza devam edeceğiz
YÖNETİMLER.
Olayları hiç kişiselleştirmeden kurumsal perspektiften yazayım istiyorum. Belli ki; Trabzonspor 70’li ve 80’li yıllarda hem ekonomik, hem de sportif yapılanmasını eksiksiz başardı. Bunda en önemli etken ise, tabii ki camianın koordineli çalışmasıydı. Zira yönetici,
futbolcu ve taraftarın toplandığı ZİYABEY sahası gibi ortak bir sevgi alanı mevcuttu. Camia burada büyük bir voltran oluşturarak Hüseyin Avni Aker stadyumunda hep birlikte büyük başarılara imza koydu. Yani kulüpte, takımda ortak değerlerimizdi. Bugün ise bu kültür maalesef yok edildi. Ve yönetim taraftar, futbolcu taraftar bağı kesildi.
Bunun sorumlusu ise, kulüp yönetimini eline geçirenlerin, kendini kulübün sahibi gibi görmeleri kaynaklıdır. Kulübün gerek ekonomik, gerekse sportif yapılanmasını bir sisteme ve geleneklere bağlı değil de, maalesef kendi keyiflerine göre dizayn ettiler. Şehirden koptular.
Bu keyfi yönetimlerin kulübe maliyeti ise bugün itibariyle bir milyar üç yüz milyon liradır. Şimdi; arkadaşlar elinizi vicdanınıza koyun, hiç bir başarı üretmeden bu kadar borcu nasıl yaptınız desem; inanın elini koyacak yer bulamayacak yöneticiler mevcuttur.
Bizlerin yönetimden isteğimiz; diğer takımlarla transferde değil, sahada yarışmaktır. Kendi imkanlarımızla, kendi çocuklarımızla.
Tabii ki, çok gerekli ise dışarıdan, ama kalitelisini bulup almak koşuluyla. Bugün Abdullah Avcı’nın dokunuşuyla sportif toparlanma sağlanmıştır ama, ekonomik toparlanma için koşullar maalesef hep alarmda. Zira gelir gider dengesi hep negatif.
Trabzonspor uzun süren başarısızlık yılları camiada ve şehir dışındaki taraftarlarında bir küskünlük yaratmış, Anadolu’daki taraftarını ise büyük ölçekte kaybetmiştir. Ama bugün bu taraftarları ile büyük ölçüde bir sulh iklimi mevcuttur. Ve yönetim bunu bugün ıskalamamalıdır.
Rahmetli Albert EİNSTEİN diyor ki;
”Aynı şeyleri yaparak farklı sonuçlar elde edemezsiniz.”
Ben de diyorum ki; gelin bu yap-boz sevdasından vazgeçin.!
Gelin bu astronomik rakamlı oyunculardan vazgeçin.!
Gelin kuruluş ayarlarımıza geri dönelim.
Yeniden hep birlikte, o güzel günlere!.. Ne dersiniz.!
DENETLEME.
Trabzonspor belli ki, yıllardır kötü yönetimlerin elinde oyuncak oldu. Buna rağmen, kurum içi denetleme mekanizmasının gerekli ikazlarda bulunduğuna çok da şahit olamadık. Yoksa bu kadar başarısızlık, harcanan milyonlarca Euroların hesabı bir şekilde sorulur ve spor kamuoyu bilgilendirilirdi. Ama bu kurullar tavsiyede bulunur, yaptırım uygulayamaz diyorsanız… Benim de bu kurullara tavsiyem ise ”lütfen gereğini yapın.!”
Zira bugüne dek oluşan ”bir milyar üç yüz milyonluk” bir borç ve geçen yıl ikinci olduğu halde Şampiyonlar Ligine gidemeyen bir başarısızlık hikayesi halen hafızalarda.
Ve…Nereden.! Nereye geldik.??
Taraftarlara teberru makbuzu keserek, parasız pulsuz bir devrimin ateşini yakanlardan, geleceği borçlarla kurmaya çalışan, geleceği olmayan bir sistem var edildi. Bu kısır döngü mutlaka kırılmalıdır. Köprüden önce son çıkıştır bu yaşananlar.
Yani demem o ki dostlar;
ZİYABEY müzesi ve sahasını kendi büyüklerimiz(!) yıktı.
Peki siz hiç ZİYABEY sahasında turnuva maçlarını, gençlerin antrenmanlarını izlediniz mi.? Siz günlük zamanınız 24 saatin 18 saatini ZİYABEY sahasında yaşadınız mı.?
Siz hiç amatörün yuvası YAVUZ SELİM sahasında tükürük köftesi yiyerek maça çıktınız mı.?
Yada mabedimiz Hüseyin Avni AKER’de açık tribünün üzerinde maç izlediniz mi.?
Bunların hiç birini yapamazsınız, çünkü hepsi tarih oldu.
Bu kayıplara karşı çıkması gereken kurullar, maalesef dirençli bir duruş ortaya koyamadılar. Sadece onlar mı.! Taraftarlar, biz takımın eski futbolcuları, yöneticileri ve şehrin ileri gelenleri. Hiç birimiz bu yıkımlara karşı koyamadık ve hep birlikte bu yıkımların altında kaldık. Bu yıkımlar ise Trabzonspor’un geçmişle olan bağını kopardı. En azından bundan sonraki olumsuzluklar için bir direnç oluşturulmalı. Artık tüketerek değil, üreterek var olan bir sistem inşa edilmeli. Geçmişi kaybettik, en azından geleceği kurtaralım.
SONUÇ.
Öncelikle kendi gerçeklerimizle yüzleşmeliyiz, eğmeden, bükmeden.
Yönetim astronomik rakamlı transferlerden ve yap boz sisteminden artık vazgeçmeli. Kulübü ekonomik olarak biçare bırakmamalı.
Belki kapitalizme uyumlu seyirciler kulübün daha fazla astronomik rakamlı transferler yapmasını isteyebilirler. Ama bu kulübün gerçek sahibi taraftarlar artık kendi gençlerinden kurulu bir takımın hayalini kuruyor. Yani taraftarda bir sıkıntı yok, sözüm seyircilere. Gelin sizler de bu ekonomik yıkıma seyirci kalmayın, ortak olmayın. Trabzonspor üreterek geleceğini kurabilecek tecrübe ve kadroya sahiptir. Başakşehir maçı galibiyeti bu gençlerin oynaması taraftarlarda büyük bir sevinç yarattı. Gururlandık.!
Kısaca; efsane hoca merhum Özkan SÜMER’in dediği gibi…
”Trabzonspor’u yaşamayanlar, Trabzonspor’u yaşatamazlar.!” sözünün doğruluğunu yaşayarak öğrendik, halen de öğreniyoruz. Trabzonspor kurtuluş reçetesini daha önce kendi yazmıştır, bugün de bu reçeteyi kendi yazacak aklı fazlasıyla mevcuttur.
Sadece bu reçeteyi uygulayacak akil yöneticilere ihtiyaç vardır.
Özkan Sümer hocanın başkan olduğu dönemde ben Ankara’da ikamet ediyordum. Trabzon’a gezi amaçlı geldiğimde Zorlu hotelde hoca ile karşılaştık. Biraz nostalji ile birlikte hemen hocaya eski günlerimizi hatırlattım ve tekrar başarabiliriz dediğimde; bana Galip konjonktür değişti, sizin oynadığınız dönemler gibi değil durum. Oysa konjonktür değişmedi Trabzonspor kendine yabancılaşmıştı. Hocam keşke yaşasaydınız da Yusuf YAZICI gibi, size dede diyecek bu gençleri izleyebilseydiniz, nasıl da mutlu olurdunuz.
Yani konjonktür değişmedi güzel hocam.
Kısaca; ”Üretirseniz özgürsünüz, üretemezseniz köle.!”
Trabzonspor’a kölelik yakışmaz.
Saygılarımla…
Fenerbahçe maçı için kendimi kampa aldım.
Camiamıza başarılar diliyorum, heyecanla bekliyorum.
