Yıllar önce dinci/gerici Akit Gazetesine bir 10 Kasım günü ‘Olmasaydın da olurduk’ başlığı ile ilan verilmişti.
Daha önce de kıyısından, köşesinden Atatürk’e ve Cumhuriyet’e dolaylı şekilde saldırıyorlardı. Fakat bir 10 Kasım anmasında, Atatürk’ün hatıratına açıkça saygısızlık etme cüretini göstermişlerdi.
İlanın arkasındaki isim, büyük ihtimalle kuklaydı. Sahibinin sesi olmuş, gazete manşetinden Türk Milletine havlayarak, tepkisini ölçmek istemişti.
İlk kez toplum ‘it ürür, kervan yürür’ dememiş, halk infiale kapılmış, konu günlerce tartışılmıştı.
Ezici çoğunluk ‘bu kadar da olmaz’ diyordu!
Toplumsal kırılma noktası aşılmıştı…
Sözde “demokrasi aşığı” bir grup ise ‘düşünce ve ifade özgürlüğü’ safsatasıyla ilanı savunmuş ‘ileri demokrasi’ vaazları vermişti.
İktidar koltuğunda oturan siyasal islamcıların da görmezden gelmesi ve aleni desteği ile Atatürk’e ve onun kurduğu Laik Cumhuriyet’e yapılan saldırılar zamanla had safhaya çıktı.
Gericiler, bölücüler, işbirlikçiler başı çekiyordu…
Devletin makamlarında oturanlar, bu saldırganları özellikle ziyaret ederek, hem onları kamuoyu önünde onore ediyor hem de taraf olduklarını gözler önüne seriyorlardı!
Cenazelerinde saf tutup gözyaşı döküyorlar, arkalarından methiyeler diziyorlar, mezarı başlarında dualar ediyorlardı!
Sadece bununla kalmadılar…
Atatürk’ü ağızlarına almadan resmi törenler düzenlediler.
Özellikle ‘O’nun adını silmek için statları, spor salonlarını, hastaneleri, havaalanlarını yıktılar!
Sınıflarda söylenen “andımız”ı yasakladılar!
‘Gençliğe Hitabe’ okunmasın diye küçük harfle yazdılar!
Okul girişlerinde bulunan ‘Atatürk köşesi’ni kaldırdılar!
Müfredattan ‘Atatürkçülük’ü çıkarttılar!
23 Nisan, 19 Mayıs, 30 Ağustos, 29 Ekim kutlamalarını il/ilçelerde tek okula indirgeyerek bayramların sönük geçmesini sağladılar.
Saymakla bitmez, Atatürk’e düşmanlıkları…
Ve fakat ‘O’ büyük kurtarıcıyı Türk halkının gönlünden bir türlü çıkartamadılar!
Ne yaptılarsa geri tepti.
Hatta onlar saldırdıkça, Atatürk daha da büyüdü…
Yenemeyeceklerini anladılar, sonunda pes ettiler!
Çünkü bu millet “o olmasaydı” ne halde yaşayacağını Ortadoğu’ya bakarak çok iyi anladı ve her geçen gün daha da iyi anlıyor.
Biliyor ki;
O’nun sayesinde “kurtuluşa” yürüdük…
O’nun sayesinde “bağımsızlığı” kazandık…
O’nun sayesinde “eşit, özgür, çağdaş, modern” bir toplum olduk…
O’nun sayesinde “insan sınıfına” yükseldik…
O’nun sayesinde “demokrasiyle” tanıştık…
O’nun sayesinde “aklın ve bilimin” yoluna girdik…
O’nun sayesinde “ümmetlikten olmaktan çıkıp, millet olduk”…
O’nun sayesinde “başımız dik, alnımız açık” geziyoruz…
Artık halk her şeyi görüyor, biliyor, tanıyor…
Daha da önemlisi “olmasaydın da olurduk” diyenleri de gördü, bildi, tanıdı!
Onlar için yolun sonu göründü…
Ve ne acı ki; bu sabah yine Anıtkabir’de “sap gibi” dikilmek zorunda kalacaklar!
Bir kez daha ‘O’nu saygıyla, özlemle, şükranla anıyor; ilke ve devrimlerini koruyup geliştireceğimize Türk Milleti olarak söz veriyoruz.
Ruhun şad olsun Büyük Atatürk!…
