Pandemi nedeniyle sözde Türkiye’nin tam kapanacağı duyulur duyulmaz, insanların;
Şevki kırıldı,
Moralleri bozuldu,
Canları sıkıldı.
Sebebini vatandaşların suratları işaret ediyordu.
Parasızlık.
İnsanlar sokağa çıkamayacak,
Kendine iş arayamayacak,
Hiçbir geliri olmayan bugünden kendine bir çare aramak,
Bazıları da; ne olur ne olmaz diye kapanmaya 2 gün kala gıda bakımından önlemini almak için sokaktaydı.
Ankara’yı hiç böyle görmemiştim.
Deli dana gibi her tarafa koşuyordu.
Moraller bozuk, canlar sıkkındı.
13 aydır çoğu kez kapalı kaldık.
Elbette kolay değil.
Ayrıca keyiften de değil.
Ama kanım odur ki ne sağlıkçısı, ne güvenlik görevlileri hallerinden memnun değil gibi.
Ama yine kanım odur ki insanlar maske takmayanlara,
Ya da takıyormuş gibi rol yapanlara karşı çok kızgın.
Şikâyet edemezsin,
Kendin uyaramazsın.
Yani hepsi bir dert.
Önce sana ne ile başlayan tartışma beklenmeyen sonuçları getirebilir.
Herkes ne yapacağını şaşırmış durumda.
Ankara karışık.
Siyasilerin söylediği ile vatandaşın algıladığı,
Ya da yaşadığı aynı şey değil.
Para,
Para,
Para.
O da bizde yok.
Vatandaş her akşam televizyonlarda paranın kimde olduğunu izleyerek bizar oldu.
Oldu da ne oldu.
Ankara karışık
Hastanelere yaklaşma,
İnsana yaklaşma,
Kurumların içine girme,
Asansör kullanma.
Bir de para yok.
Ankara karışık.
