Bu süre içinde de sürekli çalışıyordum masamın başında.
Her defasında Elif yanıma gelip;
Dede kitap mı yazıyorsun?
Dede ne kadar daha yazacaksın?
Dede ne zaman bitecek?
Dede ben de kitap yazabilir miyim diye sorup duruyordu.
Son sorusu ile baklayı ağzından çıkardır ve odasına çekilip ikizi ile kitap yazmaya başladılar.
Tabi masanın üzerinden kalem kâğıt kalem alarak.
Çok uzun sürmedi.
8 yaşındaki torunum Elif 2 adet A4 kâğıdı doldurarak getirdi.
Oku dedim.
Ben de hem çalışıyorum,
Hem de bir kulağım Elif’te dinliyordum.
Tane tane ve uygun ses tonuyla okumaya başladı.
İlk kâğıdın ortasına gelince bir anda durup,
Bu kez yine çalışıyorum gibi yapıp,
Çaktırmadan onu dinlemeye devam ettim.
Hem de tüm uzuvlarımla Elif’i dinleyerek.
Yazılanlar çok önemliydi.
Elif İSRAF başlığı altında şunları yazı:
“Ali diye köyde yaşayan bir çocuk varmış.
Ali her zaman okula gider, arkadaşlarıyla oyun oynarmış.
Her akşam 7’de evde olacağını unutmamış.
Akşam 7’de eve gitmiş.
Hemen sofraya koşmuş. Ama hiç sevmediği yemekler varmış. Ali annesinden normalde pizza istemiş. Ali çığlıkla ve yüksek sesle annesine ağlamış.
Annesi demiş ki oğlum; ıspanak, salata, yoğurt, peynir gibi şeyler yemezsen büyüyemezsin. Arkadaşlarınla oynayamazsın.
Ve hasta olursun, bunu ister misin? Ali ısrar etmiş. Annesi yemeği dökmek zorunda kalmış. Bugün Ali aç yatacakmış.
Ertesi gün olmuş,
Ali yine aynı şeyleri yapmış. Hemen sofraya koşmuş ama yine aynı yemeklerle karşılaşmış.
Yine ağlamış.
Annesi yine konuşmuş konuşmuş. Ama Ali istememiş: ben hasta olmam diye haykırmış. Annesi yine yemeği dökmüş. Ali bana yemek ver diye bağırmış ama annesi demiş ki; bunu yemezsen hiçbir şey yiyemezsin. Ali ağlayarak odasına koşup yavaş yavaş uykuya dalmış.
Birden odada bir ışık belirivermiş.
Bir israf perisi gelmiş. Ali’ye demiş ki eğer anneni böyle üzersen ve yemekleri çöpe attırırsan sen de onlar gibi olursun? Kimler? Peri gel bakalım demiş. Ali’ye sokak çocuklarını göstermiş. Ali üzülmüş, demiş ki, artık böyle şeyler yapmayacağım.
Peri Ali’yi evine göndermiş. Ali hemen uyumuş.
Ali okula gitmek istememiş. Annesi tamam demiş. Ali annesinden yemek istemiş. Annesi; oğlum evde hiçbir şey yok, ogün sana verdiklerim vardı. Onlar da çöpte demiş.
Ali hepsini de mi çöpe attın demiş. Annesi evet yanıtını vermiş. Ali çok üzülmüş ve çok açmış. Annesinden özür dilemiş. Annesi şaka yaptığını söylemiş. Peri gelip göz kırpmış. Annesi Ali’yi gıdıkladıktan sonra Ali’ye yemek vermiş. Ali hepsini yemiş ve bir daha yemekte ayırım yapmayacağına söz vermiş ve Ali sağlıklı bir çocuk olmuş.
Elif’in babasının adı Ali.
Abisinin adı Ali,
Dedesinin göbek adı Ali.
