Büyük Atatürk’e Düzenlenen Süikastlarden Biri

Büyük Atatürk Samsun’a ayak basınca önce “Mıntıka Palas” oteline yerleşti.
Dostlarıyla orada kalıyordu.
Bir gün kapıya iri yarı birisi dayanır.
Israrla Mustafa Kemal’i görmek istediğini söyler.
Kapıdaki görevli “Yasah, diyor sana, ulan!”
Ama vatandaş ısrarcı idi.
Cevat Abbas, tabancasını çekerek kapıya koştu.
Karşısında orta yaşlı, iri yarı, kara gözlü, esmer, pala bıyıklı halktan bir adam duruyordu. (Hasan İzzettin Dinamo. Kutsal İsyan. May yayın. C: 2. S: 305. 1977. İstanbul)
Daha çok Doğulu, Kürt hamala benziyordu.
-Ne arıyorsun burada?
-Mustafa Kemal Paşa’yı göreceğim.
-Ne yapacaksın paşayı?
-Ona söyleyeceklerim var.
-Nedir söyleyeceklerin? Bana söyle ben ona söylerim.
İçeri alınır. Pür dikkat bütün hareketleri izlenir.
Odaya girince bu maruzatını Mustafa Kemal’e arz eder.
Mustafa Kemal;
-Haydi, çekinme söyle söyle öyleyse!
Adam boğazını temizledikten sonra:
-Paşam dedi, bana zatınızı vurmak için vazife verdiler.
-Peki, öyleyse, vur beni, yap vazifeni haydi.
-Aman paşam, sen vurulacak adam mısın? Sen, baş tacı olmaya layıksın.
Sonra ceketinin iç cebinden yepyeni bir tabanca çıkarıp masanın üstüne bıraktı.
-İşte paşam bana verdikleri tabanca. “Git, o vatan, millet haini, padişahımızın düşmanı olan paşayı vur.” Dediler. Ben de zatınızı öyle sanarak öldürmeye karar verdim. Üç gündür arkanda dolaşıyorum.
Bütün düşüncelerim alt üst oldu.
Meğer beni aldatmışlar.
Az kalsın milletin babasını vuracaktım.
Senin hemşerilerle konuşmanı dinledim, baktım ki sen yalnız bizi düşünüyorsun.
Bizi düşmanların elinden kurtarmak istiyorsun, asil hain onlar; o senin düşmanın olacak namussuzlar. Ben de artık sendenim paşam.
Mustafa Kemal bu kendi kendine gelip, kendi kendine giden tehlikeye şaştı kaldı. Daha önce, bu çeşit suikast olaylarıyla birkaç kez karşılaştığı için uzun sürmedi:
-Al tabancanı, sok beline, evlât dedi.
Sen de artık benim askerim sayılırsın.
Tabancasız, silahsız olursak Pontusçular hepimizi gelip keser. (Age. S: 305-306)
Değerli okuyucularım!
Bazı düşünme melekelerini kaybetmiş kişilerin sandığı gibi Büyük Atatürk Samsuna ayak bastığından sonra karşılaştıkları dikkate şayandır.
Bunu özellikle görmek istemeyen gözler,
Anlamak istemeyen beyinler için söylenecek fazla bir söz yok.