“Hafızamın zayıfladığı zaman Mazhar Müfit’in defteri çok işimize yarayacak.”
Büyük Atatürk, aklına gelenleri not ederdi, ya da ettirirdi.
Bu nedenle bu kez Mazhar Müfit Kansu’dan bir defter ister.
Mazhar Müfit bu yaşadıklarını: “Erzurum’dan Ölümüne Kadar Atatürk’le beraber” adlı 2 cilt olarak yayımladığı anılarında da bu konu yer almaktadır.
Eser, 2009 yılında TTK tarafından yayınlanmıştır.
“Mazhar Müfit Bey’in defteri getirmesi üzerine Mustafa Kemal, sigarasını üst üste birkaç kez çekerek:
-Ama bu defterin bu yaprağını kimseye göstermeyeceksin. Sonuna kadar mahrem kalacak. Bir ben, bir Süreyya, bir de sen bileceksin, şartım bu, dedi.
Mazhar Müfit Bey’le Süreyya Bey de:
-Buna emin olabilirsiniz Paşa’m dediler.
Mustafa Kemal:
-Öyleyse önce tarih koy dedi.
Mazhar Müfit Bey şu tarihi koydu: 7-8 Ağustos 1919. Onun, tarihi sayfanın başına yazıldığını gören Mustafa Kemal:
-Pekâlâ, yaz dedi, zaferden sonra Şekli Hükümet Cumhuriyet olacaktır. Bunu size daha önce de bir sualiniz münasebetiyle söylemiştim. Bu bir…
İki: Padişah ve hanedan hakkında zaman gelince icap eden muamele yapılacaktır.
Üç: Tesettür kalkacaktır.
Dört: Fes kalkacak, medeni milletler gibi şapka giyilecektir.
Mazhar Müfit Bey şaşırmıştı. Kalem elinden düştü.
Şaşkın şaşkın Mustafa Kemal’in yüzüne baktı.
O da anlam dolu bakışlarıyla onun gözlerine bakıyordu neden sonra:
-Neden durakladın?
Diye sordu.
Mazhar Müfit Bey Paşa ile senli benli konuşacak kadar içten bir arkadaştı:-Darılma ama Paşa’m dedi sizin de hayal perest taraflarınız var.
Mustafa Kemal bunun üzerine:
-Bunu zaman tayin eder.
Sen yaz! Dedi.
Beş: Latin hurufu kabul edilecek.
-Paşam, kâfi kâfi!
Mazhar Müfit Bey’in şaşkınlığı daha çok artmış ve dudaklarından istemeyerek bu sözler dökülüvermişti. Sonra sözünün gerisini şöyle getirdi.
-Cumhuriyet ilanına muvafık olalım da üst tarafı yeter. Bunu der demez de defteri kapayarak koltuğunun altına aldı.
Şakanın böylece bitmesini istediği meydandaydı.
Paşa’m sabah oldu. Siz oturmaya devam edecekseniz hoşça kalın.
Mazhar Müfit Bey, bunu diyerek Mustafa Kemal’in yanından ayrıldı.
Yatak odasına gitti.” (Hasan İzzettin DİNAMO. Kutsal İsyan. May yayını. C: 4. S: 59-60. 1974. İstanbul)
