Meritokrasi…Kavuk

Türkçe olan “kavuk” Arapça, Macarca ve Sırpçaya da geçmiştir.
Üzerine sarık sarılan çeşitli biçimdeki baş giyeceği (Kubbealtı Lugatı. Misalli Büyük Türkçe Sözlük. C: 2. S: 1633. 2011. İstanbul)
Kavuk kısaca kültürümüzün bir parçası, orta oyunu ve tuluatın simgesidir.
Yoğurtçu olan Kel Hasan Efendi ilk kez bunu sahnede kullanmış,
Kel Hasan Efendi’nin sahnedeki ilk oyununun adı “İBİŞ”tir.
Orta oyunu ve tuluatları ile değer katmıştır.
Bu oyunlar irticalen oynanırdı.
Daha sonra kavuk İsmail Hakkı DÜMBÜLLÜ’ye geçmiştir.
İsmail Hakkı DÜMBÜLLÜ’yü Kel Hasan Efendi yetiştirmiştir.
Bu geleneği çok üst seviyelere çıkararak devam etmiştir.
DÜMBÜLLÜ bu kavuğu 1968 yılında Münir ÖZKUL’a devretmiştir.
Münir ÖZKUL’da kavuğunu 1989 yılında Ferhan ŞENSOY’A,
ŞENSOY, aynı kavuğu kendisinden 8 yaş küçük olan Rasim ÖZTEKİN’e 2016 yılında devretmiştir.
Kavuğun müzeye kaldırılması çok önemliydi.
Zira müzeye giden kavuk buradan bir daha alınmayacaktı.
Rasim ÖZTEKİN’de hasta idi.
O nedenle kavuğu birisine teklif edecekti.
Düşündü, taşındı,
Bir de hocası ŞENSOY’un görüşünü alarak 2020 yılında Şevket ÇORUH’a teslim etti.
Kanımca kavuk yerini bulmuştur.
1973 İstanbul doğumlu olan Şevket ÇORUH,
Aslen Artvinli’dir.
Geleneksel kültürümüz içinde “kavuk”un yeri büyüktür.
Kavuk taşıyan kişi;
Mağrur,
Bilge,
Akıl danışılan,
Toplumun öncüsü,
Sözü dinlenilen kişidir.
Bu nedenle kavuk taşıyan,
Bunu oyunlarında da hem kullanmalı,
Hem de ağırlığını taşımalıdır.
Geriye dönüp bakıldığında,
Kavuk taşıyan,
Yaşayan ya da
Ölmüş olan her kavukçuda aynı vasıfları görme olanağı vardır.
Oyunu bireysel olarak üretmesi,
Günün anlam ve önemi nedeniyle belli bir konuya vurgu yapması,
O vurgunun ağırlığı içinde oynanması,
Ve nihayet seyircisine aranan ağırlık içinde mesajını verebilmelidir.
Şahsen Sayın ÇORUH’un kavuğu taşıyabileceğine inananlardanım.
Bu vesile ile;
Sayın Rasim ÖZTEKİN’i sevenlere sabırlar diliyorum,
Sahne oyunları ekibine ve Türk milletine sabırlar diliyorum.
Işıklar içinde uyusun.