Olmaz abi!
Gerçekten olmaz.
Nasıl olur da bir günde yaklaşık bir yıllık çileyi unuturuz?
Nasıl olur da bir yıl boyunca eve kapanmayı sileriz?
Nasıl olur da pandemi nedeniyle ölen insanlarımızı görmezden geliriz?
2 Mart 2021 günü Ankara’da sokağa çıkma yasağı kaldırıldı,
Esnaf kısmen açık,
Barlar kısmen serbest.
Ama saat 21 ve 05 arasındaki kısıtlama devam ediyor.
Bende merakımdan Ankara’nın bazı yerlerimi gezerek vatandaşın tepkisini ölçmeye çalıştım.
Evet kafeteryalar açıktı.
Ama gelen istediği yerde oturuyordu
Ve istenilen kadar insan da girebiliyordu kafeteryalara,
Ya da salonlara,
Maske yok,
Mesafe yok,
Kapalı alan havalandırılmıyor.
Böyle giderse geri dönüş yeniden başlar.
Hem de en kısa sürede.
Özellikle Ankara zaten birleşim noktasında.
Esnaf müşteriye adeta susamış,
İnsanlar dost ve arkadaşlarıyla bu mekânlarda sohbeti özlemiş.
İyi ama bu yakınlık niye?
Sizler, dostlukları mı özlediniz,
Kafeteryayı mı?
Yoksa oradaki yiyecekleri mi?
Hepsi tamam ama neden maskesiz?
Dost ve arkadaşlarınızı ilk kez mi görüyorsunuz?
“Açılmak” demenin dilediği yaşamak anlamına gelmediğini sanırım unutmamak gerekir.
Açılmak la saçılmak aynı şey değil.
Açılırken saçılmanın bedeli ağır olabilir.
Sizler yüzünden özellikle 65+ olanların çok canı yandı.
Çok çile çektiler.
Biraz haddinizi bilin.
Yolda izde çok 65+ gördüm.
Ama bu kafeterya ya da kafelerde oturanı görmedim.
Onlar için serbestlik çıkıp sokakta yürümekti.
Yani ailece bir araya gelip,
Kapalı bir alanda oturan: Dede,
Büyük anne veya
Çocuklu aileye rastlamadım.
Sanırım bu yaştakiler zaten evlerinde onu yapıyorlardı.
Yapılamayan açık hava ile temas etmekti.
65+larda ise yüz hatları solmuş, her nedense yüzleri bile güneşi yani açık havayı özlemiş durumdaydılar.
Ama ya diğerleri?
