Bir süredir yoğunluğum nedeniyle gidemediğim Antalya’ya bu kez de yine İltem Sahhaf’ta çok zaman geçirdim.
Konu kitap olunca elbette akan sular durur.
Türkiye’nin en çok kitabını barındıran İltem Sahhaf’ın her köşesini taradım.
Kütüphanemdeki kitapların dışındakilerin hepsini almak istedim.
Değerli kardeşim İlhami DİLEK de her seferinde “Burası emrinde” diyerek beni yine şımarttı.
Ama bilenler bilir. Kütüphanemde kitap koyacak yerim olsaydı o kadar çok kitap almak isterdim ki?
İlhami’nin dükkânındaki kitap sayısı 10 milyon civarındaydı.
Bir kısmı halka açık,
Diğer kısmı da örütbağ (internet) marifetiyle satışa sunulmuş.
Elbette kitap aldım.
Hem de çok.
Ama çalıştığım konularla ilgili olanları aldım.
Kürt meselesi,
Yunanistan ile ilişkilerin tarihi,
Pontus meselesi,
Kürt Türkleri ve Türkmenler,
Türklerin Kürt boyu,
Dil-Onomastik İlişkileri,
Teleüt Ağzı sözlüğü vs. vs.
Ancak bir gerçeği itiraf etmeliyim ki sahhaflara düşen kitapların birçoğu okullar ve resmi kütüphanelerden atılan kitaplardan oluşmaktadır.
Bir gün kütüphanemde bulunan bu tür kitapların adını ve çöpe atıldığı kurumları yazacağım.
Zira bir süredir kütüphanemdeki kitapların listesini çıkarıyorum.
Bu tür kitapları ise “ÇÖP” diye tanımlıyorum.
Okumak,
Okumayı sevmek başarıya atılan ilk adımdır.
Özellikle tarih.
“Tarihini bilmeyen ülkelerin coğrafyasını başkaları çizer.” Diyen atalarımız, elbette bunun önemini vurgulamışlardır.
Bilmek bilgiyi, başarmak ise bilgi sermayesini kullanmaktan geçer.
