Dün sabah erkenden Edremit’ten yola çıktık.
Çok erken saatte.
Akşam 16 sularında Ankara’ya gedik.
Bu pandemi döneminde,
Bu mutant döneminde yol üzerindeki bütün tesisler çok kalabalıktı.
Çok seyahat vardı.
Çok araç kalabalığı vardı.
Özellikle TIR kalabalığı dikkati çekti.
Edremit’ten de biliyorum.
Çünkü devre mülkümüz yola bakıyordu.
Bölgede çok ciddi önlemler vardı.
Saunalar kapalı,
Türk hamamları kapalı,
Dinlenme salonları kapalı idi.
Tabi bizim ki de.
Ama lokantalar binaların içinde kaldığından açıktı.
Ama özellikle bizim devre mülkümüzde pandemi çok ciddiye alınıyordu.
Nedenini bilmiyorum.
Ama yabancıların olmasının katkısının olduğu kanısındayım.
Herkes çok dikkatliydi.
Maskesiz odanın kapısına çıkarılmıyor,
Bonesiz havuza girilmiyor,
Özel ve denize bitişik bahçesinde bile maskesiz dolaşılmıyordu.
Her yerde, maske takmamakta direnenlerden burada da vardı.
Bu seyahate çıkmadan özel yazılı izin alınmış olmasına rağmen,
Soran olmadığı gibi,
Gidiş gelişlerde yolda güvenlik gücüne rastlamadım.
Tabi trafik için olanlar hariç.
Termal havuzu ile normal havuz sürekli açık olmakla birlikte 10 dakikadan fazla suda durmasına izin verilmiyordu.
Temiz,
Bakımlı ve sağlıkçıların çok ciddi çalıştıklarını gözledim.
Evler yaklaşık 50 metre kare.
İçinde termal su akmakta ve ona göre de küveti bulunmakta idi.
Bunalmıştım.
Erken gitmemin nedeni de bu idi.
Ama buna rağmen çok büyük olan bu termaldeki kalabalığı yazın bile görme olanağı yoktu.
Gerçi hava sıcaktı.
Ama bu tür termallere rağbetin kışın daha fazla olduğunu gözledim.
Yolculuk yorucu geçti.
O bir haftanın dinlenmesinin bedelini adeta yol aldı.
Bursa girişi itibariyle hiç giymediğimiz kalın giysilere sarıldık.
Sabah haberlerini de izlediğimde içinde Edremit’in bulunduğu bölgedeki fırtınanın hasarları sayılmakta idi.
Demek ki tam zamanında dönmüşüz.
