Cumhuriyetimizi ve değerlerini özümsemiş Atatürkçü eğitimcilerden oluşan Eğitim-İş adında bir sendika var. Tüm baskı ve yıldırmalara karşı her daim cesurca ses yükseltiyor.
Kuruldukları 2005 yılından bu yana gösterdikleri sendikal refleksle kimliklerini kamuoyuna beyan ettiler; Atatürkçü, Cumhuriyetçi, laik ve üniter yapıyı savunan, demokrasi ve insan haklarını önceleyen, aklı ve bilimi rehber edinen eğitimcilerden oluşuyor.
İlk kez Cumhuriyet Mitinglerinde ortaya çıktılar, Ergenekon ve Balyoz kumpaslarına karşı ses yükselttiler.
Silivri zindanlarında yargılanan yurtseverlerin yanında oldular, Hrant Dink’in katledilmesine tepki gösterdiler.
Anayasa oylamalarında ‘hayır’ dediler.
FETÖ’cü çetenin karşısında durdular.
Açılım Sürecine itiraz ettiler.
Milli bayramlara sahip çıktılar.
10 Kasım’da Atatürk’ü andılar.
İş cinayetlerini protesto ettiler.
İşçi grevlerine yoldaş oldular.
Gezi Eylemlerine destek verdiler.
Anti-kapitalist, anti-emperyalist bir duruş sergilediler.
MEB’in dönüştürülmesine ve müfredatın dincileşmesine sessiz kalmadılar.
Bölücülüğe, gericiliğe, ırkçılığa taviz vermediler.
İstanbul Sözleşmesi’ni sahiplendiler.
Laik ve çağdaş eğitimi katıksız savunuyorlar.
Yasaklanmasına rağmen AND’ımızı sınıflarda okuyorlar.
En fazla kadın şube başkanı onlarda.
Belki de ülkemizde tektir; sayıca kadın üyeler erkek üyelerden açık ara önde…
Verdikleri hukuksal mücadeleyle birçok kazanım elde ettiler.
Türk eğitim tarihinde ilk kez başlattıkları “nöbet eylemleri” ile öğretmenlerin nöbet ücreti almasını sağladılar.
Yöneticileri dudak uçuklatan maaşlar almıyor, ortalama öğretmen kadar kazanıyor.
Hiçbir yönetici koltuğa çivi çakamıyor, üst üste en fazla 2 dönem seçilebiliyor.
Yukarıya bir kısmını ancak yazabildiğim tutum ve eylemlerin hepsini yapabilen kaç sendika var?
Yok!
Atatürk ve Cumhuriyetten yana açıkça taraf olan ve bu tavrını titizlikle sürdüren başka bir sendika biliyor musunuz?
Hayır, bilmiyoruz!
Anadolu’nun köy ve kasabalarından yola çıkan bir avuç aydın ve yurtsever öğretmen tarafından kurulan ve sendikal dünyanın pek yaşam şansı vermediği bir örgüttü Eğitim-İş. Birkaçı dışında onlarca ölü sendikadan biri olacağı iddia ediliyordu. Pek de haksız sayılmazlardı, çünkü önüne gelen sendika kuruyordu! Bir kısmı da zamanla kapanıyordu.
Şu anda Eğitim ve Bilim iş kolunda tam 32 sendika aktif durumda.
Böylesi bir siyasal iklimde, yöneticilerin tüm baskı ve tehditlerine rağmen yaklaşık 51 bin kişiyi bir araya getirip 4. büyük sendika oldular. Kendini Atatürkçü ve Cumhuriyetçi gören öğretmenlerin çoğunluğunu Eğitim-İş çatısı altında birleştirdiler.
Emek mücadelesi ile cumhuriyet ve demokrasi davasını bir arada yürütüyorlar.
Örgütlü mücadeleyi salt ekonomik çıkara indirgemeden, emek ve ülkeyi önceleyen “bağımsız sendika, bağımsız Türkiye” sloganıyla hareket ediyorlar.
Diğerlerinden farklı olarak 23 Nisan’ı, 19 Mayıs’ı, 30 Ağustos’u, 29 Ekim’i gönül rahatlığıyla kutlayan; 10 Kasım’da özlem ve şükranla Atatürk’ü hatırlayan, parasız, demokrat, eşitlikçi, özgür, modern ve laik eğitimi savunan tek sendikadır Eğitim-İş…
Unutmayalım…
Çoğulcu demokrasi bireylerin mücadelesine bağlıdır.
Çağdaş toplum, örgütlü insanlardan oluşur.
Haydi öğretmenim; yalnız değilsin!
Korkma, sinme…
Atatürk Türkiyesi için…
Ait hissettiğin yere git!
Örgütlen… Güçlen…
