2019 yapımı, ilk uzun metrajlı Eylem Kaftan filmi. Senaryo da kendisine ait.
Boğaziçi Üniversitesi mezunu olması ayrıca sempati yaratıyor. Her ne kadar burada felsefe okumuşsa da, mezuniyet sonrası Bilgi Üniversitesi’nde ve Kanada York Üniversitesi’nde sinema TV üzerine yüksek lisans yapmış.
Oyuncular:Meryem Uzerli (Ayşe), Feyyaz Duman (İlker), Hakan Karsak (Ahmet)
Eğitim için Almanya’ya gönderilen Ayşe (Meryem Uzerli), annesinin hastalığı haberiyle memleketine döner. Annesi ona aile mesleği olan arıcılığı sürdürmesini vasiyet eder.
Ayşe, buna çabalayacaktır.
Çekimler, Artvin-Borçka’nın Macaxel (Camili) köyünde yapılmış.
Yarı belgesel tarzda süren film, yörenin doğal güzelliklerini de bolca yansıtacaktır.
Yöreye has türküler, oyunlar, ayrıca perdeyi ışıldatan sevimli ayıcıklar çekimlere ayrı hoşluklar katıyor.
Film hakkında belgesel mi, değil mi tartışması yapan değerlendirmecilerin tutumu bence anlamsız. Yönetmen, ustaca bir miks yapıyor. Belgesel ögelelerle kurmacayı uyumlu kılabiliyor. Bunca çevre ve hayvan hakları sorunuyla karşılaştığımız günümüzde, bu örgü sayesinde içimizi ıstan bir sevgi ağı yaratıyor.
Yağmur, bu kadar güzel başka yerde de yağabilir mi? O yağmurda ıslanmak da güzeldir ama ayrıca güvenli bir yere çekilip, yüzünüze sıçrayan serpintilere maruz kalmak da ayrı güzeldir. Filmde Meryem Uzerli bu sahneleri bolca yaşıyor, bunu bize de aktarıyor.
O dağ başında genelde hava oldukça soğuktur ama Meryem Uzerli kısa kollu tişörtle poz verebiliyor. İnsanı gülümseten böyle sahneler de var…
Film, Malatya ve Kayseri festivallerinden ödülle dönmüş. Amerika’da en iyi kadın oyuncu ödülü dahil, 6 ödül birden almış.
Filmi yorumlayan bir arkadaş, haklı olarak: “Böyle filmleri Nuri Bilge Ceylan yapmıyorsa haberimiz bile olmuyor”, demiş.
Doğru söze ne denir?
