Metin YURTERİ’nin “Atasözleri Sözlüğü” S: 264. 2012. İstanbul) adlı kitabında bu söz şöyle açıklanmıştır: “Sıkıntı içinde yaşamaya alışmış kişi zor hayat şartlarından fazla yakınmaz.”
İçeriğinin dışında atasözünün yazılışı da aynı şeyi ifade eder.
Bir an kendinizi, hele bu günlerde Karadeniz’de düşünün.
Tabir yerinde ise; “Güğümden boşalırcasına yağmur yağıyor.”
Üzerinizdeki kıyafet ne olursa olsun her tarafınız ıslanır.
Bu yazın,
Yani bu günlerde olursa sadece ıslanırsınız.
Ama!
Ya kışın olursa ne olur?
Yağmur fırtınaya dönüşür her noktanızdan vücudunuza girer.
Havanın soğuk olması nedeniyle vücut ısısı ile birleşen soğuk yağmur sizi son derece rahatsız eder.
İşte zurnanın “zırt” dediği yer de burası.
Psikolojik,
Sosyolojik,
Ekonomik olarak böyle bir durumda olduğunuzu düşünün.
Kader derseniz uymaz,
Alınyazısı (kader) derseniz hiç uymaz,
Hak edilmişlik derseniz uygun düşmez,
Tembellik derseniz kendinize yakıştıramazsınız.
O halde var olan yokluğa bir ad vermek gerekecek.
Ona ne demeli sizce?
Bence ona “Yönetim aczi” demek daha doğru olur.
Zira belki diğer sorunları aşma olanağı her zaman vardır.
Soğukta,
Sert yağıyorsa örneğin evden çıkmazsınız.
Ama geçim derdiniz varsa,
İşte o zor bir durumdur.
Tek yolu var ki yasa dışı çareler.
Ya da siyasi iradenin sizi anlaması,
Sizi yeniden tanımlaması,
Sizin sorunlarınızı anlayabilmesinin dışında başka bir çözümü de neredeyse yoktur.
Hatta daha da ileri giderek,
Bu durumunuzu “normal şartlar” olarak kabullenmeniz halinde cehalet de devreye girer ki o daha da zordur.
Yapılması gereken,
Hayata başlanılması gereken nokta;
Evrensel yaşam tarzıdır.
Yani herkes kadar,
Herkes gibi çalışmaktır.
Büyük Atatürk’ün dediği gibi: “Tek bir şeye çok ihtiyacımız var: Çalışmak, çalışmak, çalışmak.”
