Hak, hukuk, adalet diyerek ses yükseltenler, sağcısı ve solcusuyla demokrasi adına dayanışmayı belgi edinenler mi, yoksa siyasal gücün birkaç kişiden oluşan küçük bir grubun elinde bulunduğu –takımerki- bir otoriterlik kurmak adına demokrasiden vazgeçmeyi düşünenler mi daha kıyıcı?
“Allah rahmet eylesin” dilek cümlesindeki “etsin” ve “yapsın” anlamına gelen “eylesin” sözcüğü dışında kalan “Allah” ve “rahmet” sözcükleri Türkçe değildir. Bu dilek cümlesini “Tanrı acısın”, “Tanrı bağışlasın” ya da “Tanrı yardım etsin” şeklinde Türkçe söyleyip her Müslüman Türk insanının daha iyi anlamasını sağlayanlar mı; yoksa Tanrı’dan gelen bilgiyi ya da başka bir bilgiyi Farsça ve Arapça söyleyip anlaşılmasını zorlaştıranlar mı daha kıyıcı?
T.C.’yi tanıtımlıklardan, Andımızı okullardan kaldırırken ‘her türlü milliyetçiliği ayaklar altına aldığını’ söyleyen dinciler mi, –dini kullanarak çıkar elde edenler- yoksa Arap abecesini kutsayıp Arap milliyetçisi gibi çalıştıklarının farkında bile olmayanlar mı daha kıyıcı?
Çocuklarımıza sağlıklı, yaşanır, zengin ve demokratik bir ülke bırakmak için uğraşanlar mı, yoksa “efendim 700 ton altınımız var Merkez Bankası’nda; şu kadar dolarımız var diyorsunuz; kime bırakacaksınız?” deyip Türkiye Cumhuriyeti kalıtçıları çocuklarımızın hakkını yemeyi önerenler ya da ‘bizden sonrası tufan’ diyenler mi daha kıyıcı?
Karıncanın sözlerini Hz. Süleyman’ın anlayacağı dile, bu olayı da 1500 yıl sonra Hz. Muhammed’in diline çevirerek anlamayı ve anlaşmayı yüce Tanrı’nın yolundan giderek sağlayanlar, uygulayanlar mı, yoksa Anlaşılmayı istemeyen, bulunduğu toplumdan bir şeyleri kaçıran, gizleyen, art düşünceli kişilerin “istikşafi”, “tezvirat”, “irtihal” gibi Türkçe olmayan sözcükleri kullananlar mı daha kıyıcı?
Demokrasinin taçlanması için danışmayı belgi –şiar- edinerek bir araya gelen 6 parti başkanı mı, yoksa bilimi ve aklı yok sayarak kendi dileğini, isteğini kutsallaştıranlar, uygulayanlar, başka hiçbir düşünceye yer vermeyenler mi daha kıyıcı?
Halk için, halkla beraber güzellikler ve zenginlikler oluşturanlar mı, yoksa halkın dişinden arttırıp oluşturduğu zenginlikleri yağmalayıp kendilerine yeni bir gelir kapısı yaratanlar mı daha kıyıcı?
Eğitimdir ki, bir milleti ya özgür, bağımsız, şanlı, yüksek bir topluluk halinde yaşatır ya da esaret ve sefalete terk eder diyen anlak mı, yoksa sınavlarda dereceye girenleri bir işe alınacak kişiyi seçmek ereğiyle, adaylarla tek tek ve yüz yüze konuşmak, görüşmek suretiyle eleyenler mi, Milli Eğitim Bakanlığı’nın atamalarla ilgili görevini değişik adlardaki vakıflar eliyle yapanlar, yaptıranlar mı daha kıyıcı?
Eğitimin amacı özerk, eleştirel düşünen, ahlakın övdüğü ve ahlaklı olmanın gerektirdiği doğruluk, yardımseverlik, yiğitlik, bilgelik, alçakgönüllülük, iyi yüreklilik, ölçülülük gibi nitelikleri kazandırmak ve karakterli kişiler yetiştirmek için uğraş verilmeli diyenler mi, yoksa okullardaki tanıtımlıkların rengini durmadan değiştirenler, kadından imam olmayacağını bile bile çoğu okulların adını İmam Hatip yapan, kadını ikinci sınıf yurttaş kabul eden anlak iyeleri mi daha kıyıcı?
Hastanelerin ticarethane olmadığını söyleyip, toplumun sağlığı için uğraşanlar, geleceği borçlandırmayalım diyenler mi; yoksa hasta garantili hastaneler yaptıranlar mı, kendilerine bağımlı yaptığı Müslümanlara hastalıktan kurtulmak için muska satanlar, kendileri hastalandığı zaman bilimin kucağına atlayanlar mı daha kıyıcı?
İstanbul Büyük Şehir Belediyesi Başkanlığını engellemelere rağmen ikinci kez büyük bir oy farkıyla kazanan ve yapacağı işler büyük oranda engellenen, adeta “kuma” gibi görülen başkan mı; yoksa bu başkanın uzak bir lokantada balık yerken “mobese” görüntülerini yasadışı bir şekilde yayınlayanlar mı, 128 milyar doları alanları ya da yiyenleri tespit etmekte zorlanan haram ve temiz olmayan nimetin efendileri mi daha kıyıcı?
Halkı aldatanlar, eğitimden, haktan, hukuktan, adaletten ve de sağlıktan uzak tutup onları sömürenler, hizmetleri engelleyenler, halkın aklıyla alay edenler ve de yalanı yaşamın, baş olmanın yasası gibi kullananlar her zaman daha kıyıcıdır.
